Omdat het inkt die is die moet vloeien, geen bloed:
De ijsvogel die dagelijks bij het ven
zich horen liet, was bij het eerst gerucht
van staal in blauw gevlogen,
ver voor kanon en lijkenlucht
en lang voordat wij onze vlucht
naar elders overwogen.
Was het voor vluchten niet te vroeg?
Op welk moment besluit je om te gaan,
hoe ver van vaders huis
moeten de bommen vallen?
We moesten gaan, er werd met scherp geschoten,
geen tijd voor koffers of voor eten.
We zeiden tot het jongste kind
dat het vakantie is en wie niet weg is wordt gezien
en baden dat hij alles zou vergeten
tot waar we veilig waren.
Hij zei: ‘Ze zien de vogels en de hemel niet
zolang ze helmen dragen.’
Na vele uren kon hij niet meer staan,
we droegen hem. Zijn laatste woorden:
‘Hoe ver is veilig hier vandaan?’
Voordracht: Jake Piron - Regie Mirjam Van Lith & Patrick Bernauw
Reacties